تو تا هر جا دلت خواست می‌تونی تنهایی بیری

مو خوم از بچه‌ای عادت کردم به تنهایی رفتن

همه تنهایی رفتن و سی خیــــلی جاها که خواستن رسیدن یا نرسیدن

ولی وقتی خوت تنهایی میری

حتی وقتی می‌رسیییی هم رسیدن‌کو خیلی مزه دلت نمیده

انگار اصا حرف سر رسیدن‌کو نی

تازه وقتی می‌رسی می‌بینی جِی خیــــلیا خالین

مو می‌خوام بُگُم تا دلت تکون بخوره

هم‌سُنگار بیشیم

که وقتی رسیدیم دل هممون خَش‌تر باشه…

♪ ♪ ♪

♪ ♪ ♪

دستمال اُوُردُم سر نِکرد

دستبند اُوُردُم دس نِکرد

جومه اُوُردُم بر نِکرد

خلخال اُوُردُم پاش نِکرد

زِدِش زِمین سِیلش نِکرد

سورمه اُوُردُم چیش نِکرد

شونه اُوُردُم سر نِکرد

اُرسی اُوُردُم پاش نِکرد

گوشوار آوردم گوش نِکرد

زدش زمین سیلش نِکرد…

♪ ♪ ♪

♪ ♪ ♪

مو جا موندُم

همو موقع که سِیْ نکردُم و رفتُم

همو موقع که گوش نکردُم و رفتُم

خیلی وقتا او که می‌ره جا می‌مونه…